Dag 13, 14, 15 Cat Ba - Ninh Binh - Tam Coc

Dag 13

Jeeej vandaag hebben we een beetje uit geslapen! 10 uur ging de wekker. We hadden besloten het ontbijt in dit hotel over te slaan en in het dorpje wat te eten. Eerst weer alle spullen gepakt en vervolgens rond 11:00 als een soort schildpadden met packbacks op ons rug en handbagage tassen op ons buik naar het dorp gewaggeld. Dit was vast een fantastisch beeld. Onderweg liet ik iets vallen waardoor ik op een helling met alle spullen een Squad moest maken om dit weer op te pakken. Een ding is zeker... backpacken is steengoed voor je billen! 

Het ontbijt was heerlijk! De lekkerste tot nu want ik had wentelteefjes!!!! Kick had ook een heerlijke Baquet met ei en kaas. Na een goed ontbijt moesten we richting te bus. Om 13:00 zouden wij richting Ninh Binh vertrekken. Vandaag is helaas wel kick aan de beurt om ziek te worden. Hij voelt zich niet lekker en ik hoop dat hij zich snel weer beter voelt! 

De busrit was wel weer een heel avontuur. Op de wegen in Cat Ba liepen allemaal koeien en geiten op de weg. Er zijn hier heel veel berggeitjes en die zijn echt heel kundig in klimmen om kleine randjes. Ik heb met aandacht bestudeerd hoe zij dit voor elkaar kregen. Onze buschauffeur is dit keer wel wat minder. Hij neemt veel risico op de weg en duwt de bus overal tegen waardoor we ook een kleine botsing hadden met een andere auto. Na wat geschreeuw tussen de twee chauffeurs konden we gelukkig wel weer verder. 

Omdat we op een eiland zitten moesten we natuurlijk via de pond weer terug naar het vaste land. Kick en ik moesten beide heel erg nodig naar de wc dus dat wilde we daar doen maar dat ging echt te ver. We zijn inmiddels wat gewend maar als je hier naar de wc ging kwam je met veel bacteriën weer terug! Het was een gat waar je boven moest hangen die helemaal onder de poep zat en om door te spoelen moest je met een emmer water uit de zee halen. De stank die eraf kwam was ondragelijk en we besloten dat we liever pijn in ons buik kregen van het ophouden dan daar naar de wc gaan! We hebben de chauffeur gevraagd of we ergens dichtbij konden stoppen en dat deed hij gelukkig. Na deze stop reden wij in een keer door naar Ninh Binh - Tam Coc. Onderweg vielen mij wel een aantal dingen op. Zo rookt de buschauffeur gewoon in de bus en belt hij achter het stuur! Weer anders dan in NL. Ook nam de buschauffeur veel lifters mee die dan in het gangpad konden zitten. Dit gaf best een grappig beeld! 

Ze hebben hier trouwens een goed systeem met de stoplichten. Naast de kleuren die wij ook in NL hebben hebben ze een aftel paal. Je weet dus precies Hoelang hij nog op groen blijft staan. Laatst zagen wij een jongen lopen met een T-shirt tekst die precies aangeeft hoe de stoplichten in Vietnam werken: 
Green: you can go 
Orange: you can go 
Red: you still van go! 
Dit is hoe ze hier voornamelijk in de steden denken. Zelfs als het rood is rijden scooters en auto's gewoon door! 

Wat leuk is om te merken is dat we nu echt in platte landsgebieden komen van Vietnam. Hier zie je mensen met buffels werken in de rijstenvelden. En lopen de koeien en geiten gewoon over de snelweg alsof het de normaalste zaak ooit is. 

Na 5 uur in de bus kwamen we aan bij ons hotel. We zitten weer in een prima hotel waar het schoon en fris is. En het belangrijke met airco! Ook is het ontbijt weer inbegrepen en nu komt het leuke, het is maar €11 per nacht. Na aankomst was het wel vrij snel donker en toen kwam de grap! We hadden een stroomstoring!! In NL heb je wel eens een stroomstoring of ben je in het donker maar wennen je ogen aan het donker waardoor je nog steeds iets kan zien.. nou dat is hier niet zo! Je zag echt helemaal niks meer. Ik had ook geen flauw idee waar me telefoon lag dus ik zat in het donker alles af te tasten om me telefoon te vinden. Gelukkig kreeg ik precies op dat moment een appje van Milan ( een van de NL jongens die we eerder hadden ontmoet) waardoor het lampje van mijn telefoon aanging. Omdat we toch niks konden zien besloten we maar naar het dorpje te gaan. We moesten ook heel nodig geld pinnen want we hadden praktisch niks meer, niet genoeg om te eten. In Cat Ba ( onze vorige bestemmingen) waren alle pinautomaten leeg en aangezien het een eiland was konden we daardoor niks meer doen. We gingen nu dus op zoek naar een ATM. Nou dat verliep dus ook niet helemaal volgens plan want aangezien we nu in een Vietnamees dorpje zitten zijn hier geen ATM's die meastro accepteren. Godzijdank heb ik ook een MasterCard dus daar hebben we wat geld vanaf gehaald zodat we in ieder geval wat kunnen eten. Wel hadden wij nu een soort dieptepunt bereikt en kwamen wij erachter dat we beide toch wel overreist zijn. Kick is er zelfs een beetje ziek van en ik begin wat pieperig te worden. We besloten daarom onze reisplannen nogmaals te bekijken of wij het voor onszelf beter te maken. Nu ziet ons schema er zo uit dat we een dag reizen en dan de andere dag ergens verblijven en verkennen en dan de dag erop weer reizen. Om dit te doorbreken hebben we besloten Phong Nha over te slaan en gelijk door te reizen naar Hue. Hier winnen we twee dagen mee. Wel erg jammer want Phong Nha is een groot natuurgebied maar ziek en zwak heb je er ook niks aan. In Hue blijven we dan twee nachten en dan reizen we door naar Hoi An en daar blijven we dan wat langer. Iedereen zegt dat dit de ideale rustplaats is. Dus daar nemen we een goed hotel en gaan even vakantie vieren. Er zit duidelijk een groot verschil tussen reizen en vakantie. Van reizen wordt je heel erg moe haha! Na dit besluit hebben we de busticket naar Hue geboekt en wat gegeten. Toen wilde wij een taxi terugnemen maar we zitten nogal in een gehucht dus er was geen taxi meer te krijgen waardoor we moesten lopen. Het is niet heel ver maar wel heel erg donker en dat voelde niet heel veilig! Gelukkig kwamen we veilig en wel in ons hotel. Het stroom deed het wel weer maar na 20 min in het hotel klapte deze er weer uit waardoor ook de airco er mee stopte. Het is hier heel warm en vochtig dus dat slapen werd wat moeilijker. Gelukkig viel kick wel in slaap! Maar toen ik rond 3:00 in de nacht de piep van de airco hoorde deed ik een vreugdedansje waarna ik ook snel in slaap viel. 

Dag 14
Goedemorgen! We zitten alweer op de helft van onze reis. De tijd gaat voor ons echt heel snel. We hebben al heel veel toffe dingen mee gemaakt maar we gaan ook nog heel veel gave dingen meemaken! 

We zijn vandaag redelijk op tijd opgestaan 8:30. We zijn begonnen met een lekker ontbijt en hebben besloten wat we de dag gingen doen. Je kan hier in de beurt een boottocht doen door de natuur en dit leek ons wel leuk. We hadden alleen wat moeite om het vervoer te bepalen daarnaar toe. Het is 15 km van ons hotel af en er rijden geen taxi's of bussen daar naar toe. We kregen drie keuzes. Lopen: nou 30 km lopen op een dag is wat veel! Fietsen: alleen heel veel fietsen zijn net niet stuk en alsnog is de afstand vrij groot in deze hitte. Of een scooter huren. Voor de reis heb ik benoemd dat ik dit niet wil aangezien we geen geldig rijbewijs hebben in Vietnam en ik geen problemen wil maar het lijkt toch echt de nummer een reismethode onder de reizigers te zijn en nu ook onze enige optie. Dus uiteindelijk zijn we toch overstag gegaan en hebben wij twee scooters gehuurd. En mensen... dit was echt te gek. Er rijd hier bijna niemand op de straten: een paar locals, aardig wat toeristen en verder alleen maar loslopende koeien, geiten, varkens en wilde paarden. Je voelt je zo een met de natuur wanneer je met je scooter door de rijstvelden rijd en je overal buffels in het water ziet liggen voor verkoeling. Om je heen zijn allemaal karstbergen. Onderweg zagen we wel echt vreemde dingen. Er waren vrouwen die hadden hele geiten op een tafel liggen. Die geiten waren dood en hun huid was eraf gehaald. Je kon een stukje geit kopen om te eten maar dit raad ik iedereen heel erg af! Het was echt heel heftig om te zien. Zijn hoofd stond vast aan de tafel aan een stok zodat zijn hoofd omhoog bleef staan en zijn ogen stonden wagenwijd open. Ook zijn mond stond een beetje open en zijn tanden zaten er ook nog in. Zijn buik was opengehaald waardoor er een stuk van zijn darm uithing. Alles van de geit was nog in tact alleen zijn huid was verwijdert. Ik mocht geen foto maken dus meer als deze beschrijving kan ik helaas niet geven. Ik vond het erg heftig om te zien, dat is zeker! 

Na een mooie rit kwamen we aan bij de plaats waar we konden varen. We konden in eerste instantie kiezen tussen 3 routes. Maar toen wij route 1 kozen hoorde wij dat alleen route 2 beschikbaar was. Dit omdat door de vele regen die gevallen is sommige grotten te hoog zijn en die niet meer veilig waren om doorheen te varen. Dus de keuze was snel gemaakt wij gingen route 2 varen. Het is een grappig principe. Je kan met 4 personen in een bootje en een vrouw peddelt het bootje. Je vaart echt door een prachtig natuurgebied met hoge bergen. Ook vaar je door een aantal grotten, die ook al heel hoog stonden waardoor je in de boot moest liggen om eronderdoor te kunnen. De foto's hier zijn ook weer prachtig geworden. Ik heb er veel gemaakt met de camera maar plaats alleen de grootste omdat de camera foto's veel geheugen nemen op mijn telefoon! Dus de rest laten we weer zien zodra we thuis zijn. Tijdens de route vaarde er ook een mannetje alleen die af en toe wat fruit plukte. Wij kregen ook een vrucht maar dit was heel raar. Een soort harde limoen alleen dan bitter. Dat back to nature is in ieder geval goed gelukt. Deze boottour is wel heel toeristisch. Je vaart in een treintje achter elkaar aan alsof je in de Efteling zit. Toch mag dit de prachtige omgeving en de pret niet drukken. 

Tijdens de route konden we stoppen en daar was een dorp nagebouwd zoals deze ook nog echt bestaan in de jungles van Vietnam. Mensen liepen ook in klederdracht en er waren allemaal huisjes van riet gemaakt. Heel veel toeristen maakte stiekem foto's van de mensen in klederdracht maar ik vroeg het waardoor ze helemaal mooi gingen staan voor de foto! Wij vonden dit echt te gek. Dit is dan een nagebouwd dorp maar mensen leven nog echt zo, hier niet ver vandaan. Ik was zelf ook heel enthousiast over het feit dat ik die foto mocht maken! 

Na dit dorp was het nog een half uurtje varen door dit prachtige gebied waarna we weer uit de bootjes stapte. We besloten met de scooter een beetje te gaan Touren. Dus gewoon een beetje door het natuurgebied rijden en maar zien wat er op je pad komt. We reden om een groot meer waar je fantastisch uitzicht had en grotten kon bewonderen. Daaraan lag ook een dorp waar geen toeristen komen, dichterbij de echte Vietnamese bevolking kom je dus niet. Aangezien ik niet in het donker wilde rijden was het weer tijd om terug te gaan richting het hotel. 

Toen we het dorpje weer inreden wilde wij een plekje zoeken om te eten. Wij vonden op tripadvisor een goed plekje en reden hierheen. Toen we net zaten kregen wij een foto van Milan en Quincy dat zij ons gespot hadden en wat bleek hun tussenstop was precies in het dorp waar wij verbleven. Erg toevallig en zo klein kan de wereld dus weer zijn ( of niet aangezien onze reisschema's aardig synchroon lopen op wat kleine veranderingen na) we hebben gezamenlijk even wat gegeten. 

Toen we elkaar weer gedag wilde zeggen begon het keihard te regenen. Het was echt niet normaal met wat voor bakken het uit de hemel kwam, ook hier is weer een filmpje van maar ik zit al aan me limiet aan filmpjes toevoegen dus ik moet dan eerst weer iets verwijderen. We besloten dus te wachten totdat de bui ophield want in de regen rijden met de scooters is wel weer ff te gevaarlijk. Ook Milan en Quincy besloten even te wachten want hun waren op doorreis en wilde niet doorweekt dus bus en nachttrein in. Na ongeveer 45 minuten was het een beetje droog maar wel donker. Gelukkig was de plek waar de scooter heen moest dichtbij waardoor we maar 500 M in het donker hoefde te rijden. We hebben ze ingeleverd en zijn direct naar het hotel gegaan om te douche. Na het douche viel ik zelf als een blok in slaap. Kick heeft nog even wat filmpjes gekeken en is toen ook lekker gaan slapen. 

Dag 15
Omdat ik gisteren als een blok in slaap viel heb ik besloten deze blog uit drie dagen te laten bestaan! We zijn op tijd uit bed gegaan voor het ontbijt maar hebben daarna wel lekker rustig aan gedaan en gekozen voor een late check out. We konden tot 14:00 lekker op de kamer blijven. We hebben hier ook onze was laten doen ( was heel hard nodig!! Ruim 6 kilo aan kleding) en ook die kregen we deze morgen weer lekker fris terug. Zelfs de plek in mijn jurkje die ik er zelf niet uit kreeg is er uit!!! Omdat alle kleding uit de backpack was moesten we deze wel helemaal opnieuw inpakken. Na wat duwen, proppen en vechten is dit weer gelukt. 

Vandaag wilde we nog langs een pagode midden in de natuur. Deze was 3 km van het hotel af dus vandaag besloten we fietsen te huren! We gingen met pittige gammele fietsen ( mijn rem deed het niet, mijn trapper was verbogen en de zadels bewogen van links naar rechts en naar beneden) maar we gingen vooruit! We fietste door de natuur en na ongeveer 30 minuten kwamen we aan bij de pagode. Een lieve jongen van 12 wilde voor zijn opleiding zijn Engels bijspijkeren en vroeg of hij onze tourguide mocht zijn. Dit vonden wij erg leuk dus hij bracht ons overal naartoe. Het was weer een flinke klim naar boven maar eenmaal boven had je een prachtig uitzicht over het landschap. Onze tourguide vond de trip naar boven ook erg zwaar en begon te hoesten en te proesten dus wij hebben hem ons water gegeven! De pagode zelf lag aan een meer en dit zag er sprookjesachtig uit (zie foto's). Er was ook nog een verborgen stukje waar je omhoog kon klimmen en wij werden hier naartoe geleid. We zagen onderweg nog een mega grote vlinder. Ik wist echt niet dat ze zo groot konden worden! Helaas was deze wel overleden. Op de foto's zie je hoe groot en mooi hij is. Eenmaal verder moesten we weer een stijle hoge trap op om naar de top te klimmen. Vol goede moed liepen wij met zijn drieën omhoog! Eenmaal boven was het prachtig, je zag berggeitjes door de bergen wandelen en klimmen en ook hier had je uitzicht op het landschap. We wilde net verder de rimboe in toen wij een mega grote en dikke duizendpoot tegen kwamen. Dit klinkt misschien niet heel eng of gevaarlijk. Maar de duizendpoot staat in de top 10 van de gevaarlijkste dieren van Azië. Zodra ze je bijten krijg je mega veel pijn en kan je zelfs overlijden als je niet behandeld wordt. Ook onze stoere tourguide schrok en werd bang. En een tip moet je altijd aanhouden, zodra de tourguide bang is moet je weg! Aangezien wij op slippers liepen besloten wij deze tour te beëindigen en niet verder te gaan maar terug. We zijn beide onwijs blij dat we dit gedaan hebben. Ik zal een foto van internet toevoegen aan de blog zodat je kan zien hoe groot ze zijn. Ik heb geen foto gemaakt van degene die wij zagen want we wilde gewoon zo snel mogelijk weg! Toen we weer beneden waren hebben wij onze lieve tourguide bedankt met een rol mentor en zijn we met hem op de foto geweest. Toen zijn wij weer op onze fiets gestapt om weer verder te gaan. 

We hadden nog aardig wat tijd voordat onze bus naar Hue vertrekt dus we besloten zijpaden te nemen op de terugweg naar het hotel. Eergisteren kwamen wij bij een restaurant waar hele eenden boven het spit hingen ( inclusief hoofd), uiteraard heel naar om te zien maar wel goed dat ze alles van het dier hier opeten. Kick heeft toen staan praten met een ober van het restaurant en hij vertelde dat zij hun eenden houden in een groot meer waar ze lekker kunnen zwemmen en leven. Zodra zij ze willen eten, halen zij er een uit het meer en maken zij ze dood. In principe hebben zij het dus beter dan de gemiddelde (plof) kip in NL maar toch blijft het een zielig beeld! Op de terugweg met de fiets kwamen wij dus langs zo'n meer met heeeeel veel eendjes erin. Tussen de twee meren lag een pad waar je doorheen kon fietsen en op dat pad liepen heel veel eendjes. Als je daar dus fietst lopen al die eendjes voor je uit op dat pad en uiteindelijk gaan ze dan het meer in. Net toen wij daar waren werd er een eend opgehaald door een stel kinderen. Deze eend werd in het fietsmandje gezet en ik stond met tranen in me ogen wetende dat het lot van deze eend nu getekend was. Heel hypocriet natuurlijk want ik eet gewoon vlees maar om het zo te zien vond ik niet echt leuk. Toch probeerde we verder te genieten van de 100e eendjes die weer een dag bij getekend hadden :) 

Toen we verder fietste kwamen we in een soort Vietnamese woonwijk waar we ons niet echt welkom voelde. Hier was ook iets vreemds want er zaten twee honden in elkaar verstrengeld met hun achterpoten. Wij vroegen nou heel erg af of ze een soort van Siamees waren of dat ze in elkaar vast zaten ( we zagen echt niet hoe) ik wilde beter kijken om te helpen maar ze gromde de hele tijd naar ons dus ik weet zeker dat ze me dan zouden bijten dus we zijn uiteindelijk toch door gefietst. Toen besloten we dat het wel genoeg was en fietste wij weer terug naar het hotel! 

We moesten nu terug naar het dorpje. Vanaf daar vertrekt onze nachtbus ook en we wilde nog wat eten. Het dorpje is niet heel ver maar omdat we al onze bagage weer bij ons hadden wilde we een taxi bestellen. Weer was er niks beschikbaar waardoor het erop leek dat we moesten lopen. We vroegen nog even aan het hotel of zij een taxi konden regelen maar hun boden iets veel leukers aan. Zij konden ons op de scooter naar het dorp brengen. Dus eerst ging kick als schildpad (packback achterop de rug handbagage voor op de buik) achterop de scooter en na 10 minuten ikzelf ook! Dit was echt het ultieme backpack gevoel! Met je bagage op je lichaam achterop de scooter bij een local! Super vet was dat.  

In het dorpje hadden we onze bagage even achtergelaten bij de plek waar ook onze bus vertrekt en verderop gingen we even wat eten. Terwijl wij in het restaurant zaten begon het weer keihard te regenen en klapte ook de stroom er weer uit! In een klap zagen we dus niks meer. Op zoek naar mijn telefoon zat ik met mijn handen vol in mijn bord, waardoor deze helemaal vies werden en toen vond ik gelukkig mijn telefoon met licht! Wij hebben dus heerlijk romantisch gegeten bij telefoonlicht. Wij hebben hier echt keihard om gelachen. Om terug naar de opstap plek van de bus te gaan hebben wij snel poncho's gescoord ( want uiteraard lagen onze mooie decatlon regenjassen in de backpacks) en hebben wij de regen getrotseerd. Tijdens het wachten op de bus kregen wij nog een afzakkertje. Vietnamese rijstenwijn. Dit kregen wij in een shotglaasje. Dit was hele sterkte drank en naar mijn mening erg smerig. Maar ik lust sowieso geen alcohol. Kick vond het lekker. Een wijs jongetje van 8 naast een spinverkoopkraam zij ooit: " never try, never know" dus we proberen veel! 

We zijn nu net in weer een nachtbus gestapt. Deze is minder comfortabel dan de vorige en ik met me 1.64 moeten gebogen liggen dus laat staan kick. Maar een positieve mindset voor de volgende 11 uur gaat ons vast verder brengen dus lieve mensen Slaaplekker!