Dag 21 & 22 Hoi An & Nachttrein

Dag 21 

Gisteren ben ik iets heel erg belangrijks vergeten te benoemen in de blog namelijk ik ben verliefd! En ja op Kick maar dat wisten jullie natuurlijk al maar ik heb een nieuwe liefde! Een piepjonge, speelse en knappe.... puppy! We kwamen hem tegen tijdens onze scootertour door de natuur. Toen wij stopte kwam hij meteen al kwispelend en vrolijk naar me toe en ik mocht hem heerlijk aaien. Het was een vrolijk hondje en hij speelde met alles wat hij tegen kwam. De foto's stonden al wel online dus misschien hebben jullie hem al gezien. Helaas kon hij niet mee in mijn backpack dus we moesten ook weer afscheid nemen van elkaar. 

Maargoed we beginnen weer met een nieuwe dag. Vandaag waren wij van plan om Hoi An te gaan verkennen. Maar wel op een vakantiemanier. Dus uitslapen tot het maximale tijdstip voor het ontbijt, even lekker badderen in het zwembad, opfrissen en naar de stad. 

Ik had in het hotel een foto gezien van een vrouw die met een Vietnamees hoedje voor een grote, oude gele muur staat. Deze foto vond ik erg mooi en die wilde ik namaken. Ik had de muur al gespot en moest dus alleen me hoedje nog! Deze wilde wij sowieso kopen maar wel pas tegen het einde van de reis omdat je hem anders de hele tijd mee moet slepen. Maar helaas zitten we in onze laatste week dus konden wij het hoedje kopen. Wij zijn dus met de camera en het hoedje naar de muur gelopen en hebben een mini fotoshoot gehouden. Ik vond dit erg leuk om te doen en er zitten wel wat leuke foto's tussen. 

In Hoi An heb je constant een markt. Je hebt dag en nacht markten en deze worden elke dag opnieuw opgebouwd en ook weer afgebouwd. Het is bizar om te zien dat zij dit elke dag weer helemaal uitstallen om het een paar uur later weer helemaal op te ruimen. En dat elke dag! Wij liepen een rondje over de markt toen wij de beroemde Dorian vrucht tegen kwamen. Dit is van de buitenkant een prachtige, grote en stekelige vrucht en aan de binnenkant zit een soort deegachtige substantie. Vorige jaar in Thailand wilde wij deze al proeven maar toen is het er niet van gekomen en daar hebben wij het gehele jaar spijt van gehad. Dus dit jaar moest het wel gebeuren. Wat bekend en grappig is aan deze vrucht is dat hij in gebouwen en openbare ruimtes verboden is omdat hij ontzettend stinkt! Wij zagen op de markt een meisje van onze leeftijd een verse Dorian slachten. Ik zeg met recht slachten want je krijgt ze niet gemakkelijk open, ze gebruikte een schaar met forse kracht om hem open te krijgen. Maar als je hem eenmaal open hebt wordt je rijkelijk beloond met een enorme stank! Wij kochten een stukje en toen ik eraan rook begon ik meteen te twijfelen of dit wel eetbaar was. Maar met vol goede moed namen Kick en ik beide een grote hap en lieve mensen... het is echt ontzettend smerig! Als je door Azië reist moet je het een keer geproefd hebben maar het is echt niet lekker. Het heeft een boterachtig textuur en over de smaak kan ik echt niet uitleggen waar het naar smaakt. Het is heel sterk en intens en het smaakt hetzelfde als het ruikt. Wat ook een groot nadeel is aan deze vrucht is dat de smaak de gehele dag in je mond blijft hangen! Wij zochten dus met enige spoed een barretje waar wij wat konden drinken. Wij vonden een fijne rooftopbar met een prachtige uitzicht over de daken van Hoi An. Hier hebben wij het beroemde broodje Banh Mi gegeten. Dit is een pistolet met vlees en zure groentes. Dit is echt heel erg lekker. We hebben er gelijk twee gehaald. We gaan dit thuis ook een keer proberen te maken. 

Op de markt stonden ook tientallen jonge dames een Vietnamese dans te doen in Vietnamese klederdracht. Ze hadden rode gewaden aan en hadden zwarte stokjes vast die ze gebruikte om muziek mee te maken. Ze waren erg vrolijk en vriendelijk en lachte de hele tijd. 

We hebben deze dag heerlijk besteed aan de stad leren kennen en rond struinen. Toen het donker werd wilde wij in een bootje varen om onze lampionnetjes op het water te laten. Dit heb ik in de vorige blog benoemd. We hebben weer twee lampionnetjes gekocht en zijn op een bootje gestapt. Als je zo op het water zit en je ziet tientallen lampionnen op het water drijven voelt dat betoverend. Het voelt alsof je midden in een romcom bent beland. Erg leuk! De tocht duurde ongeveer 15 minuten. De romcom duurde dus niet heel erg lang haha. 

Lopend over de markt zagen we nog een lampionnenkraam. Deze vrouw had buiten een stand staan met heel veel lampionnen die allemaal aan stonden. Ik heb hier denk ik wel 20 minuten gestaan om mooie foto's te maken. Ik vond dit zo mooi. Allemaal lampionnen in allerlei vormen en kleuren. De een nog mooier dan de ander! 

Na de mooie boottocht wilde wij nog een kleine hap doen als avondeten en gingen naar een restaurantje. Het rustige eten werd wel verstoord door een aantal kakkerlakken die constant tussen onze voeten doorliepen. Een keer zat er een kakkerlak op ons Vietnamese hoedje, toen kick deze ervan af gooide, zweefde hij rustig naar beneden. Het zijn vieze beesten maar ik vind ze wel erg intrigerend. 

Na het eten wilde wij nog even uit waardoor we naar een reggae tent gingen. Hier hing een heerlijke sfeer waar wij een aantal uurtjes hebben gespendeerd. Op de muren van deze tent stonden allerlei teksten geschreven en ook wij hebben hier onze bijdrage geleverd. De sfeer in deze tent was heel goed, er waren talloze hippies en een daarvan kwam ook regelmatig even een praatje maken.  De muziek was in een relaxte sfeer en vaak waren er toch wat meezingers bij van bijvoorbeeld Bob Marley. Na een geweldige avond gingen wij weer terug fietsen naar ons hotel. 

Elke avond komen wij tussen 11 en 1 uur in de nacht aan bij het hotel en dan ligt het personeel in de hal te slapen op dunne matjes. We voelen ons elke keer schuldig omdat we ze wakker moeten maken om ons binnen te laten. Ook deze avond was het weer raak en moesten wij op de glazen deur kloppen om deze twee harde werkers te wekken. 

Helaas was het voor ons ook weer tijd om onze spullen te pakken. En aangezien we hier vier nachten hebben geslapen, lagen al onze spullen verspreid door de kamer. Het duurde daardoor iets langer dan verwacht! Maar voldaan en wel deden wij uiteindelijk een drankje op ons balkon. Dit was wel erg fijn en leuk. Er was gigantisch bliksem maar geen donder. Dus in de wolken zag je onwijs mooie maar vooral grote bliksemstralen. Heel gaaf! Ook zijn er vele hanen in de buurt die om 03:00 in de nacht tegen elkaar gingen praten. Om ste beurt hoorde je in totaal 6 verschillende hanen tegen elkaar praten. Na dit mooie avond gezang vertrokken wij richting bed. 

 Dag 22 
Na een veels te korte nacht ging vanmorgen onze wekker voor de laatste keer in dit hotel voor het overheerlijke ontbijt. Je krijgt in dit hotel de avond van te voren een blaadje waarop je alles mag aankruisen wat je wilt eten en drinken. Je kan echt voor alles kiezen: gebakken eieren, gekookte eieren, gepocheerde eieren, toast, brood, beleg, bananen pannenkoeken, ananas pannenkoeken, Vietnamese gerechten en ga zo maar door. De vorige dagen had ik elke dag eieren met toast en een bananen pannenkoek, die zijn namelijk heel erg lekker. Vandaag koos ik voor de ananas pannenkoek en ook deze was heel lekker. Je krijgt er chocoladesaus bij maar de pannenkoek is met niks erop echt het lekkerst. Ook had ik een lekker yoghurtje met allemaal vers fruit en cruesli. Kick had vandaag ook lekkere eitjes en hetzelfde Vietnamese broodje als dat we gisteren hadden gegeten. Nadat onze buikjes tonnetje rond waren doken wij nog snel het lekkere zwembad in om vervolgens onze laatste spullen te pakken en uit te checken. De checkout tijd was 12:00 en om 18:00 zouden wij opgehaald worden door de taxi om naar de nachttrein te gaan. Wij hadden dus nog een aantal uur om te spenderen in Hoi An. Dus weer op de fiets richting het centrum van Hoi An. 

Bij het inpakken van de tassen merkte wij dat wij geen ruimte hebben voor alle souveniertjes die wij hebben gekocht. Dus onze prioriteit was een nieuwe tas kopen waar alle souveniertjes inpassen! Gisterenavond waren wij al op zoek gegaan maar de tassen de wij zagen waren onwijs duur. Oké ze waren niet duur voor wat je kreeg, het waren echte buffelleren tassen voor ongeveer €45 maar voor studenten / backpackers was dat wel te duur! Dat is toch weer anderhalve nacht in een hotel met zwembad! Gelukkig vonden wij deze morgen wel een leuke tas met een olifantje erop voor maar €4,50! Kijk dat zijn leuke prijzen, dus die ging mee :) 

Vervolgens wilde we nog een klein rondje lopen over een inside market en daar kocht kick een aansteker. De vrouw van wie hij hem kocht ging zelf naar een andere winkel om een goede aansteker te kopen om hem vervolgens aan ons te verkopen. Toen ze terug kwam gaf zij mij allemaal complimentjes over mijn ogen en lach en pakte vervolgens mijn hand. En ze pakte niet gewoon mijn hand maar echt zoals stellen dat doen. Met vingers door elkaar en al. Ik vond het onbeleefd om mijn hand terug te trekken maar het voelde wel een beetje gek! Vervolgens moest ik met haar mee lopen. Ze zei uiteraard niet waarom maar we snapte beide dat ze ons meer wou verkopen. Ze liep richting de uitgang dus ik liep in eerste instantie braaf met haar mee (nog steeds hand in hand). Uiteindelijk zag ik dat ze naar een stand met jurkjes liep en toen heb ik haar vriendelijk bedankt. Toen ik los liet lachte ze lief en gaf ze me nog een complimentje en zei gedag! Lief en leuk vrouwtje dus :) 

Toen wij nog een stukje doorliepen kwamen wij bij een soort vis- en vleesmarkt. Overal lagen manden met zeewier en vissen te drogen en ze waren druk bezig met vissen schoonmaken. Wat mijn hart wel pijn deed was het feit dat er levende kippen in een heel klein kooitje zonder water zaten. Wij zijn dus wel vrij snel over de markt gelopen omdat ik hier niet goed tegen kan. Naast het dierenleed was het wel leuk om over deze markt te lopen. De mensen zijn hier hard aan het werk en er zijn geen verkopers en je kan dus zonder dat je constant aangesproken wordt rustig over de markt lopen en foto's maken. Een ding is wel zeker; de Vietnamese zijn harde werkers! Wij spraken met een jongen van onze leeftijd die in ons hotel werkt en hij vertelde dat hij twee vrije dagen heeft in de maand!!!! Hij wilde deze maand een dag extra omdat zijn beste vriend ging trouwen en om dat te mogen moest hij deze dag van 07:00 tot   21:00 werken! Nogmaals de Vietnamezen zijn echt harde werkers! 

Omdat het hier in Vietnam vrij warm is! De meeste dagen boven de 35 graden met een hoge luchtvochtigheid waardoor je veel zweet verlang je soms naar een koele en droge ruimte waar je even tot rust kan komen! Wij gingen daarom wat drinken in een lounge waar de airco lekker aan stond. De lounge was afgesloten waardoor de koele lucht bleef hangen. Toen we binnen kwamen voelde dit heel aangedaan aan maar de stank was niet fijn! Je rook meteen de geur van de Dorian en dit was heftig. Maar toch was het niet ernstig genoeg om weer de hitte in te gaan! Je merkt hier dat we echte reizigers zijn want hier hadden we gesprekken als: naar welke landen willen we nog meer? Etc. 

Na een uurtje vol verkoeling, lekkere drankjes en leuke gesprekken over reizen besloten wij de hitte weer te trotseren en gingen wij weer naar buiten. We hadden van onze NL vrienden tickets gekregen om gebouwen te bezoeken. Zij hadden deze over waardoor wij nu niks hoefde te betalen. Je kon over een drakenbrug en dit hebben wij ook gedaan, de brug zelf vond ik niet heel indrukwekkend maar achter de brug lag een Japanse wijk en dit was wel leuk om te zien. Wij waren flink aan het slenteren en bedachten ons ineens dat we nog een massage zouden nemen! En wij hadden mazzel, het was namelijk happy hour! En nee hier zaten geen seksuele onverwachtheden bij maar gewoon 50% korting op je massage. Dus wij lieten onze rug, nek en schouders lekker een uur lang masseren. Uiteraard was dit heel erg genieten. Toen wij weer naar buiten wilde gaan begon er net een gigantische moesson en wij hadden geen regenjassen bij ons dus we besloten nog een voetmassage te nemen. Toen die klaar was, was het ook alweer droog buiten! Helemaal ontspannen en zen liepen wij dus weer naar buiten. 

Wel moesten wij nu een beetje opschieten aangezien onze taxi om 18:00 bij het hotel zou staan om ons op te halen. Dus wij liepen snel naar een restaurant en bestelde ons eten. Hier mogen verkopers gewoon langs tafels in restaurant lopen dus wij zaten net op ons eten te wachten toen er een vrouw met allerlei eten naar ons toe kwam. Wij gaven meteen aan niks te willen kopen maar ze duwde proefsamples in onze handen. Wij bedankte haar nogmaals vriendelijk maar ze lachte en zei tasting is free! Dus wij namen dapper een hapje. Eerst hadden we een soort nootjes, die waren erg lekker! Vervolgens hadden wij gedroogde cocosnootschil dit was te doen maar niet echt lekker. Tenslotte kregen wij gedroogde gember en dit was absoluut niet lekker. De vrouw moest erg lachen om onze gezichten en liep vervolgens weg. Alsof ze wist dat wij de laatste toch niet lekker zouden vinden haha. 

Na het eten beleefde wij ons laatste moment in Hoi An. Een top locatie waar veel sfeer hangt en waar het altijd gezellig is. In de meeste steden in Vietnam is het alleen of overdag of in de avond leuk en Hoi An is de uitzondering dat het altijd leuk is! Hoi An is een echte kunststad waar vele foto's en schilderen tentoongesteld wordt en ook de stad zelf is heel kunstig en mooi. We gingen met een dubbel gevoel weg. We hadden zin in de volgende reis maar wilde deze prachtige stad eigenlijk niet verlaten... maar het is vaak waar: op het hoogtepunt moet je stoppen zodat de herinnering mooi blijft en dat is met Hoi An denk ik zeker waar. 

Wij kwamen precies om 18:00 aan bij ons hotel en de taxi stond al klaar. We konden dus meteen onze bagage inladen en gaan. De rit duurde zeker een uur en ik had daarom ruim de tijd om de souveniertjes in de nieuwe tas te stoppen. Om 19:00 kwamen wij aan bij het treinstation. Je moet met je kaartje door een poortje waarna je in een grote hal terecht komt. Hier staan heel veel wacht stoeltjes. De hal was nog bijna helemaal leeg en hier zijn wij ook gaan zitten. De deuren naar het spoor toe zijn gesloten en je moet wachten totdat de trein stil staat en dan maakt iemand aan de andere kant de deur open. In totaal moesten wij bijna 1.5 uur wachten. In die tijd ging het van heel rustig naar een compleet gekkenhuis. Er kwamen heeeeeel veel mensen die allemaal met de trein moesten. Iedereen zat op stoelen en op hun bagage. Op een gegeven moment kwam er een trein en de deur ging open. Er stond een vrouw die mensen door liet of tegen hield. Ik liep met onze tickets naar haar toe om te vragen of wij ook naar de trein moesten en zonder me aan te kijken zei ze alleen heel hard "NO!" Andere westerlingen hadden hetzelfde te horen gekregen en we zaten allemaal een beetje verdwaasd te kijken. We hadden nu echt geen flauw idee wat we moesten doen, dus dan maar wachten. En gelukkig kwam er nog een tweede trein die wel voor ons bedoeld was.  De deuren gingen open en iedereen liep meteen naar buiten wat echt een chaos creëerde! En je verbaast je hoe asociaal mensen soms zijn die jou gewoon aan de kant duwen om eerder bij de deur te zijn waardoor jij je balans opnieuw moet vinden omdat die tassen op je rug en schouders niet heel licht zijn. En het ergste is, het maakt echt niet uit hoe snel je binnen bent want je hebt vaste plaatsen. Het is wel een leuk principe. Je loopt niet zoals in NL op een perron maar je loopt direct op het spoor. De trein heeft allemaal wagons en je moet op het spoor op zoek naar je eigen wagon. Wij hadden wagon 11 en tevens de laatste wagon waardoor wij een lang stukje over het spoor moesten lopen. Ik kon er niks aan doen maar ik voelde me persoonlijk wel heel stoer op dat moment. In je makkelijke kleding, knot op je hoofd, geen make up, met al je bagage en je Vietnamese hoedje op je backpack geknoopt op zoek naar je juiste wagon. Als je eenmaal je wagon gevonden hebt ben je er nog niet... want je moet er nog in! Mijn backpack is tijdens de reis zwaarder geworden en weegt ongeveer 14.5 kilo. Dan heb je nog je handbagage tas van 5 kilo en wat losse tasjes met eten en drinken in je hand. Nu moet je in de wagon klimmen vanaf de grond. Je hebt twee hendels waar je je aan omhoog kan trekken en uiteindelijk een punt waar je je voet op kan zetten. De hoogte is vrij hoog waardoor je uiteindelijk in een positie hangt waarbij je schuin hangt aan de wagon. Dat is normaal goed te doen maar niet als je al je bagage op je rug hebt hangen. Ik viel bijna achterover de wagon uit waardoor ik dus als een schildpad op me backpack zou belanden. Gelukkig voelde ik op mijn backpack een vriendelijke hand van de conducteur die mij letterlijk en figuurlijk een duwtje in de rug gaf! Gelukkig voor mij kreeg kick ook een beetje hulp anders was mijn hele stoere imago natuurlijk wel in een klap naar de knoppen! Maar nu was het bewezen dat de trein gewoon onhandig was en het dus absoluut niet aan ons lag :). Wij zijn nog steeds een soort Indiana Jones 2.0.

Nu kwam de tweede uitdaging namelijk met al die bagage door een onwijs smal gangetje opzoek naar je slaapcabine. Na een korte zoektocht vonden wij bedden 7 en 8. Twee bovenbedden en gelukkig in dezelfde cabine. Ik was wel weer flink in gevecht om mijn backpack op het bed te tillen in deze kleine ruimte maar ook dat is gelukt. En toen kwam het spannendste deel van deze treinreis.... met wie delen we de kamer? Wij hadden de meeste luxe cabine in de trein. Je hebt vier soorten cabines in de nachttrein, namelijk;
- Hard Seat: hier heb je houten stoelen zonder kussens 
- Soft Seat: hier heb je zachte stoelen 
- Hard bed: hier slaap je met 6 mensen in een cabine en is je bed 60 cm breed en 180 cm lang ( kick is 1.83) 
- Soft bed: hier slaap je met 4 personen op een kamer en is je bed 75 cm breed en 190 cm lang. 
   
Wij hadden dus de laatste optie gekozen en tevens de meest comfortabele! Het is alleen altijd spannend met wie je de kamer deelt. We komen hier met regelmaat hele asociale mensen tegen en dan met name de chinezen. Ik heb een hekel aan rasisme en generaliseren maar een deel van de Chinese bevolking gedraagt zich erg asociaal en dat valt veel mensen op! 
Veel backpackers hoor je hierover en zelfs de locale bevolking vindt het gedrag wat sommige laten zien niet goed. Je bent dus automatisch bang dat je met asociale mensen een kamer deelt. Ook maken Vietnamezen hele vieze geluiden met hun keel een soort rochelgeluid. Ze doen dit heel vaak en ik vind dit echt heel erg smerig! Maar we hadden geluk! 

We hadden twee Russische gezellige mannen op de kamer. Ze stelde zich gelijk netjes voor en we kregen toestemming om op hun bed te staan als we op of af ons bed wilde stappen. Je had wel een klein opstapje waardoor op je bed klimmen redelijk goed ging maar om er af te kunnen had je wel het bed nodig! We kregen meteen een handje chips aangeboden en ze vroegen of ze muziek mochten draaien. Het was eigenlijk onwijs gezellig. Na een poos vroegen zij of ze Russische muziek mochten aanzetten en dit vonden wij ook wel leuk. Het sfeertje was zo goed in onze cabine dat er een paar maten van hun in de cabine kwamen om te chillen! Ze speelde een potje kaarten en ze vroegen of wij mee wilde doen. We wilde dit wel maar we wisten niet welk spel ze speelde, hun Engels was niet goed genoeg om het uit te leggen dus ik besloot een paar rondjes mee te kijken en dan in de haken maar ik heb nog steeds geen flauw idee wat de regels waren en heb het ook opgegeven! Na een paar uur gezelligheid besloten we lekker te gaan slapen aangezien de trein 06:00 in de morgen aankomt. 

Ik heb het al vaker gedaan maar ik wil iedereen nogmaals bedanken voor de reacties. Ik vind het leuk om te weten dat mensen alles lezen en ik al het schrijfwerk niet voor niemand doe :) ik vind de verhalen van andere ook erg leuk en moest ook lachen om het verhaal van Manuela! De winnaar van de prijsvraag maak ik in de volgende blog bekend!