Dag 5 & 6 Killing fields en Siem Reap

Dag 5 

Goedemorgen lieve mensen.

Allereerst iedereen bedankt voor de lieve en leuke reacties. Ik geniet er erg van om deze te lezen!  

Vanmorgen werden wij wakker van de wekker om 09:00. Ik verbaasde me erover dat ik zolang had geslapen. Gisteren bijna de hele dag en de nacht ook nog volgemaakt. Het ontbijt ging vandaag goed. Na het ontbijt hebben wij nog even gezwommen in ons heerlijke zwembad en toen was het alweer tijd om onze backpack in te pakken. Vanavond vertrekken wij met de nachtbus naar Siem Reap. Maar eerst wilde wij nog naar het Toul Sleng Museam (ookwel SL1) en the killing fields. Gelukkig mochten wij onze backpack achterlaten in een hok en konden we zonder bagage de dag door. 

Eerst kwamen we aan bij het museum. Dit museum kent een gruwelijke geschiedenis. Tussen de 40 en 50 jaar geleden begon er in Cambodja een gruwelijke oorlog onder leiding van Pol Pot, ookwel de Rode Khmer genoemd. Hij martelde en vermoorde zeker 1/4 van de Cambodjaanse bevolking. Hij vermoorde voornamelijk geleerde mensen, dus mensen die een studie hadden gedaan of een andere taal dan Cambodjaans sprak. Ook mensen die er geleerd uitzagen werden vermoord. Hieronder vielen mensen die bijvoorbeeld een bril droegen. Pol Pot had de bekende uitspraak: "liever een onschuldige vermoorden dan een schuldige laten lopen". Hiermee laat hij dus duidelijk merken dat ook "onschuldige" mensen werden vermoord. Ik benoem de onschuldig tussen haakjes omdat in mijn ogen was iedereen onschuldig behalve de dader. Het museum wat wij bezochte was heel vroeger een school voor kinderen geweest maar de Rode Khmer heeft er een gevangenis van gemaakt. Mensen werden opgepakt en hier naartoe gebracht. Als je een zwakke maag hebt of niet van dit soort verhalen houdt, zou ik het volgende deel van de blog even overslaan! 

Nadat de mensen werden opgepakt werden zij op gruwelijke wijze gemarteld. Zij werden geslagen, vernederd, gemarteld en verkracht. Dit alles gebeurde anoniem en achter gesloten deuren maar overlevende hebben deze verhalen toch naar buiten weten te brengen. Ook hebben  schilders en tekenaars de taferelen nagemaakt op papier. Van de 1000e mensen hebben het maar enkele het overleefd en dit waren dus voornamelijk de kunstenaars die het konden vastleggen.

De slachtoffers werden in gebouw A aan bedden vast geketend en gemarteld met gereedschappen, vaak tot de dood aan toe. Ook werden mensen gemarteld door hun aan hun polsen aan elkaar gebonden op hun rug omhoog getild te worden totdat ze bewusteloos raakte van de pijn waarna ze met hun hoofd in een vat vol uitwerpselen werden geduwd. Dit is een van de manieren de deze slachtoffers moesten ondergaan. De slachtoffers werden gemarteld totdat zij een bekentenis aflegde. Dit deden heel veel mensen ondanks of ze nou iets hadden gedaan of niet. Denk aan bekentenissen zoals; stelen, tegen spreken en verraad. Zodra ze bekend hadden werden de slachtoffers per bus naar de killing fields gebracht en dit was voor de meeste helaas het eindstation. Dit museum was heel pakkend en triest om door heen te lopen. Er hingen foto's van slachtoffers en zelfs van lijken. Ook de martelmethoden werden weergegeven. Je kon door de vier gebouwen lopen waarin de mensen werden opgesloten en gemarteld. 

Na dit heftige bezoek gingen we door naar de killing fields. Bij de killing fields heb ik letterlijk met tranen in mijn ogen gestaan. Tussen 1975 - 1979 zijn er minimaal 20.000 mensen naar de killing fields in Phnom Penh gebracht. Je begint je rondleiding met een hoog groot en wit gebouw hierin liggen ongeveer 17.000 schedels van mannen en vrouwen, kinderen en ouderen. Al deze mensen zijn op gruwelijke wijze vermoord. Nadat ze zijn vermoord zijn ze in massagraven begraven. Toen deze plek uiteindelijk werd gevonden en bevrijd zijn vele massagraven geopend en zijn er botten en schedels uit gehaald. Deze liggen nu ter tentoonstelling in de toren. Omdat er zoveel mensen zijn vermoord liggen er ook nog heel veel botten in de grond omdat ze te weinig ruimte hebben om deze botten te borgen of tentoon te stellen. In het regenseizoenen wanneer de aarde verschuift komen er nog steeds botten naar boven. De schedels liggen gesorteerd op leeftijd, geslacht en doodsoorzaak. Wij hebben hier even naar gekeken maar werden er beide naar van dus we zijn ook weer redelijk snel door gelopen. Over het terrein krijg je verhalen van mensen te horen die het hebben overleefd en zie je de open gehaalde massagraven. Je zag door het hele veld kuilen in het gras en deze zijn ontstaan nadat de schedels en botten uit het veld zijn gehaald, het was dan ook hartverscheurend om te zien dat het gehele veld uit gaten bestond. Ook liepen wij langs een palmboom en de stam van de bladeren bestond uit allemaal stekelige uithoeken. Onze audioplayer gaf aan dat deze werden gebruikt om de kelen van mensen door te snijden. De gehele vakantie en ook vorige jaar in Thailand vond ik deze prachtig en nu keek ik ernaar met de tranen in mijn ogen. Zo liepen we een tijdlang over het veld met veel verbijstering dat de mensheid dit elkaar kan aan doen! Persoonlijk brak ik toen we voor een boom stonden. Deze boom kent de naam The Killing Three. Deze is nu bedekt met vele armbandjes en geluksbandjes maar niet zo heel lang geleden werd deze boom gebruikt om kinderen tegen dood te slaan voor het oog van hun moeder. Deze plek haalt echt je adem weg en vult je ogen met tranen. Na ruim twee uur verlieten wij deze gruwelijke plek om een stukje geschiedenis in onze harten mee te nemen. 

Wij namen ons TukTuk terug naar het hotel en hebben na aankomst lekker een hapje gegeten. Vervolgens nog een potje pool gespeeld en toen op weg naar de nachtbus. Weer een heel nieuw avontuur. 

In de nachtbus hadden wij bedden. Deze bedden lagen hard maar wel redelijk comfortabel. Er zat gelukkig geen stang tussen onze bedden waardoor we een beetje comfort bij elkaar konden zoeken. Het is toch wel een hele belevenis zo'n nachtbus. Uiteraard lig je altijd naast iemand die snurkt en val je moeilijk in slaap maar met het nodige melatonine vielen wij uiteindelijk toch in slaap! 

Dag 6:
Na een magere 5 uur slaap werden wij wakker in Siem Reap! Wij stapte nog slaapdronken uit de bus toen wij onze grab richting het hotel boekte. Aangekomen bij het hotel werd het personeel speciaal voor ons uit bed getrommeld. Ze kwamen in pyjama aan ons te woord staan en ons een welkomstdrankje brengen. Ik heb zelden zulke lieve mensen gezien. We kregen zelfs meteen ontbijt aangeboden en we mochten ondanks dat we veels te vroeg waren mochten we ook al in een kamer. Deze moesten ze nog snel schoonmaken ( 06:00 in de ochtend) en verontschuldigde zich helemaal dat we zolang moesten wachten. Je voelt je bijna bezwaard zo lief zijn ze! 

In onze kamer hebben we wat gegeten en hebben toen nog een paar uurtjes geslapen. In de middag hebben we een rondje door de stad gelopen maar omdat ik me toch nog niet helemaal lekker voelde zijn we weer terug gegaan naar het hotel om te ontspannen. Hier hebben wij genoten van een massage. Dit verliep heel vreemd. Er kwamen twee meiden naar onze kamer om ons te masseren maar het deed een beetje aan alsof ze kwamen voor wat anders ( dit was uiteraard niet zo) de massage zelf was heel lekker. Vervolgens hebben we onze excursie voor morgen geboekt namelijk Angkor!!! Dat betekent wel dat we 04:30 worden opgehaald dus we hebben snel wat gegeten in Pub street en gaan zo naar bed! 

Slaaplekker lieve mensen en tot morgen ❤️